The annual grade of your clothing
Het vakantieseizoen is weer voorbij. Met frisse moed (of met frisse tegenzin) pakken de meeste mensen de draad weer op gaan weer op weg naar hun werk. Een beetje onwennig nog, iedereen is er even uit geweest. En dan vraag je je natuurlijk af: hoe zou het staan met de duurzaamheid in de kledingindustrie?
Geen nood! Hier in vier minuten een beknopt doch volledig overzicht!
De staat van de kledingindustrie is…
Beroerd.
Tot zover weinig nieuws te melden dus.
Even een snelle opfriscursus:
De kledingindustrie is 1 van de meest vervuilende industrieën op aarde (verantwoordelijk voor 10% van de CO2 uitstoot)
Overal in de productketen (grondstoffen, productie, gebruik, verwijdering) zitten vervuiling en sociale misstanden goed en minder goed verstopt
De belangrijkste 2 oorzaken:
de productie is erg gefragmenteerd, en staat machteloos tegenover de prijsdruk van het machtige Westen (grote merken & bedrijven).
consumenten (ja, jij!) interesseren zich niet zo voor duurzaamheid van hun kleding. Daarbij is het ook moeilijk te begrijpen of concreet te maken wat dan precies beter is.
Gelukkig worden er wel kleine stappen gezet om deze situatie te verbeteren. Niet alleen ondergetekende zet zich hiervoor dagelijks in, maar ook gerenommeerde bedrijven zoals The Boston Consulting Group, H&M en Kering Group doen hun best. Samen brengen ze jaarlijks een rapport uit over de gezondheid van de kledingindustrie, het Pulse report genaamd. Het volledige rapport kan je hier lezen.
Je kan ook gewoon verder lezen en ik vertel je in hoofdlijnen waar het om gaat.
Het Pulse rapport
Het Pulse rapport checkt van honderden kledingbedrijven de scores op gebieden als arbeidsomstandigheden, veiligheid en milieu. Deze scores worden gewogen en verwerkt in een eindcijfer. Het rapportcijfer dus. Deze oefening wordt jaarlijks herhaald, zodat je de verandering kan monitoren.
Het is kommer en kwel in de kledingindustrie, dus de schrijvers doen hun best om de positieve punten te belichten. Zo houd je een beetje de moed erin:
75% van alle onderzochte bedrijven verbeteren hun score voor duurzaamheid
Het rapportcijfer van de industrie (de Pulse score) is verbeterd
Meer doen aan duurzaamheid levert geld op!
Maar vrij snel komen ook de minder leuke feiten boven tafel:
Het rapportcijfer gaat van een 3.2 naar een 3.8, maar blijft dus een dikke onvoldoende
De verbetering gaat lang niet snel genoeg (voor bijvoorbeeld de klimaatdoelstellingen van Parijs)
Grote bedrijven lopen achter in de ontwikkeling
Toch zijn er twee lichtpunten!
Ik heb wel respect voor de schrijvers van het rapport. Die zijn zich natuurlijk ook rot geschrokken. Hoe kan je dit slechte cijfer nu uitleggen zonder meteen negatief te worden en met een opgestoken vingertje te wijzen? Dan leest helemaal niemand het meer. Zeuren over het einde der tijden vinden weinig leuk. Wel leuk is praten over oplossingen, over hoe mensen zelf het verschil kunnen maken en actief kunnen bijdragen. En het lukt de schrijvers om een goed beeld te scheppen over de oplossingen, terwijl ze de huidige wanprestatie in perspectief plaatsen.
Lichtpunt 1: verandering volgt een bepaald proces, en we zitten nog helemaal vooraan dat proces
Met een mooi plaatje wordt aangetoond dat de wereld van nu nog helemaal niet klaar is voor een volledig duurzame kledingindustrie. Die afstand is nog veel te groot, en moet in verschillende fasen worden overbrugd. We komen uit de fase van ongecoördineerde acties, nu is de fase van het leggen van de fundering. Pas later gaat het over toepassen en werkelijke resultaten behalen. Dat klinkt lekker toch?
De hardere boodschap erachter klinkt door dat (grote) bedrijven en consumenten nog niet toe zijn aan echte verduurzaming van hun kleding. Minder schadelijke materialen, betere lonen, meer hergebruik van kleding of een moderner productieapparaat: het is nog niet belangrijk genoeg.
De schadelijke effecten zijn niet direct zichtbaar, je kleding wordt te duur en het gaat toch om je uiterlijk. Kleding moet je mooi maken en duurzaamheid is nu eenmaal niet sexy. Er zijn (logische) redenen genoeg om aan te wijzen waarom duurzame kleding nog geen wereldhit is. De schrijvers van het rapport zeggen simpelweg dat dit tijd kost.
Lichtpunt 2: nu leggen we het fundament voor verandering, en op het gebied van communicatie worden er wel degelijk stappen gemaakt
Welk fundament gaat het dan over? Het rapport geeft eigenlijk twee zaken aan. Allereerst moet duurzaamheid worden verankerd in de reguliere strategie van bedrijven. Net zoals onderwerpen als kwaliteit, medewerkerstevredenheid en winst. Als het dan een plaatsje heeft veroverd, kunnen er doelstellingen en middelen aan worden toegewezen en kan men in managementland gaan plannen en sturen. Ik beschrijf dit misschien cynisch maar het is wel degelijk een winnende strategie.
Het tweede fundament is wat concreter, en gaat over transparantie en communicatie. Zodra bedrijven meer inzicht geven in hun prestaties ten aanzien van duurzaamheid, zal er meer aandacht en begrip voor komen. En hoe meer er over gesproken wordt, hoe belangrijker het wordt voor een bedrijf. Het gaat dan zowel over inzicht in de productketen, als over de zojuist beschreven doelstellingen. En hoewel bedrijven deze informatie het liefst wegmoffelen, tegenwoordig lukt het niet meer om het onderwerp helemaal links te laten liggen. De boodschap van het rapport: er wordt hoe langer hoe meer gedeeld over duurzaamheid in de kledingindustrie.
En dat is zeker weten een winnende strategie.
Transparantie en communicatie bij SKOT
Ik weet ook niet hoe lang het nog duurt voordat de kledingindustrie helemaal gezond en duurzaam is. Over 10 jaar, over 30 jaar of misschien wel helemaal nooit. Maar ik geloof wel dat het mogelijk is. En ik geloof ook dat het begint met goede en duidelijke communicatie. Want pas als je in begrijpelijke taal iets kunt vertellen, geef je mensen de kans om je te begrijpen. En begrip kweekt verandering.
SKOT is een duurzaam kledingmerk. Hiervan mag je in beginsel een flink hogere Pulse-score verwachten (zelf mik ik op een 8+). Maar ik wil met SKOT ook vooroplopen in transparantie en communicatie. Omdat dit de duurzaamheid stuwt. Daarom ga ik de komende tijd meer vertellen.
Over wat we al wel doen ten aanzien van duurzaamheid, over wat we nog niet doen en over baanbrekende dingen die we gaan doen. Transparantie over de prijsopbouw, impactmeting en een productpaspoort voor elk overhemd. Maar ook over de moeilijke combinatie met niet-duurzame zaken, zoals een lage prijs, veel aanbod of chemische wondermiddeltjes. Want ook al wil SKOT graag duurzaam zijn, kleding draait nu eenmaal over je goed voelen en er mooi uitzien. Dat is de eerste wet van duurzame kleding.
Zo zijn we allemaal op weg. Op weg naar werk, op weg naar een betere kledingwereld en een beter rapportcijfer. Het begint met communicatie!
Geen nood! Hier in vier minuten een beknopt doch volledig overzicht!
De staat van de kledingindustrie is…
Beroerd.
Tot zover weinig nieuws te melden dus.
Even een snelle opfriscursus:
De kledingindustrie is 1 van de meest vervuilende industrieën op aarde (verantwoordelijk voor 10% van de CO2 uitstoot)
Overal in de productketen (grondstoffen, productie, gebruik, verwijdering) zitten vervuiling en sociale misstanden goed en minder goed verstopt
De belangrijkste 2 oorzaken:
de productie is erg gefragmenteerd, en staat machteloos tegenover de prijsdruk van het machtige Westen (grote merken & bedrijven).
consumenten (ja, jij!) interesseren zich niet zo voor duurzaamheid van hun kleding. Daarbij is het ook moeilijk te begrijpen of concreet te maken wat dan precies beter is.
Gelukkig worden er wel kleine stappen gezet om deze situatie te verbeteren. Niet alleen ondergetekende zet zich hiervoor dagelijks in, maar ook gerenommeerde bedrijven zoals The Boston Consulting Group, H&M en Kering Group doen hun best. Samen brengen ze jaarlijks een rapport uit over de gezondheid van de kledingindustrie, het Pulse report genaamd. Het volledige rapport kan je hier lezen.
Je kan ook gewoon verder lezen en ik vertel je in hoofdlijnen waar het om gaat.
Het Pulse rapport
Het Pulse rapport checkt van honderden kledingbedrijven de scores op gebieden als arbeidsomstandigheden, veiligheid en milieu. Deze scores worden gewogen en verwerkt in een eindcijfer. Het rapportcijfer dus. Deze oefening wordt jaarlijks herhaald, zodat je de verandering kan monitoren.
Het is kommer en kwel in de kledingindustrie, dus de schrijvers doen hun best om de positieve punten te belichten. Zo houd je een beetje de moed erin:
75% van alle onderzochte bedrijven verbeteren hun score voor duurzaamheid
Het rapportcijfer van de industrie (de Pulse score) is verbeterd
Meer doen aan duurzaamheid levert geld op!
Maar vrij snel komen ook de minder leuke feiten boven tafel:
Het rapportcijfer gaat van een 3.2 naar een 3.8, maar blijft dus een dikke onvoldoende
De verbetering gaat lang niet snel genoeg (voor bijvoorbeeld de klimaatdoelstellingen van Parijs)
Grote bedrijven lopen achter in de ontwikkeling
Toch zijn er twee lichtpunten!
Ik heb wel respect voor de schrijvers van het rapport. Die zijn zich natuurlijk ook rot geschrokken. Hoe kan je dit slechte cijfer nu uitleggen zonder meteen negatief te worden en met een opgestoken vingertje te wijzen? Dan leest helemaal niemand het meer. Zeuren over het einde der tijden vinden weinig leuk. Wel leuk is praten over oplossingen, over hoe mensen zelf het verschil kunnen maken en actief kunnen bijdragen. En het lukt de schrijvers om een goed beeld te scheppen over de oplossingen, terwijl ze de huidige wanprestatie in perspectief plaatsen.
Lichtpunt 1: verandering volgt een bepaald proces, en we zitten nog helemaal vooraan dat proces
Met een mooi plaatje wordt aangetoond dat de wereld van nu nog helemaal niet klaar is voor een volledig duurzame kledingindustrie. Die afstand is nog veel te groot, en moet in verschillende fasen worden overbrugd. We komen uit de fase van ongecoördineerde acties, nu is de fase van het leggen van de fundering. Pas later gaat het over toepassen en werkelijke resultaten behalen. Dat klinkt lekker toch?
De hardere boodschap erachter klinkt door dat (grote) bedrijven en consumenten nog niet toe zijn aan echte verduurzaming van hun kleding. Minder schadelijke materialen, betere lonen, meer hergebruik van kleding of een moderner productieapparaat: het is nog niet belangrijk genoeg.
De schadelijke effecten zijn niet direct zichtbaar, je kleding wordt te duur en het gaat toch om je uiterlijk. Kleding moet je mooi maken en duurzaamheid is nu eenmaal niet sexy. Er zijn (logische) redenen genoeg om aan te wijzen waarom duurzame kleding nog geen wereldhit is. De schrijvers van het rapport zeggen simpelweg dat dit tijd kost.
Lichtpunt 2: nu leggen we het fundament voor verandering, en op het gebied van communicatie worden er wel degelijk stappen gemaakt
Welk fundament gaat het dan over? Het rapport geeft eigenlijk twee zaken aan. Allereerst moet duurzaamheid worden verankerd in de reguliere strategie van bedrijven. Net zoals onderwerpen als kwaliteit, medewerkerstevredenheid en winst. Als het dan een plaatsje heeft veroverd, kunnen er doelstellingen en middelen aan worden toegewezen en kan men in managementland gaan plannen en sturen. Ik beschrijf dit misschien cynisch maar het is wel degelijk een winnende strategie.
Het tweede fundament is wat concreter, en gaat over transparantie en communicatie. Zodra bedrijven meer inzicht geven in hun prestaties ten aanzien van duurzaamheid, zal er meer aandacht en begrip voor komen. En hoe meer er over gesproken wordt, hoe belangrijker het wordt voor een bedrijf. Het gaat dan zowel over inzicht in de productketen, als over de zojuist beschreven doelstellingen. En hoewel bedrijven deze informatie het liefst wegmoffelen, tegenwoordig lukt het niet meer om het onderwerp helemaal links te laten liggen. De boodschap van het rapport: er wordt hoe langer hoe meer gedeeld over duurzaamheid in de kledingindustrie.
En dat is zeker weten een winnende strategie.
Transparantie en communicatie bij SKOT
Ik weet ook niet hoe lang het nog duurt voordat de kledingindustrie helemaal gezond en duurzaam is. Over 10 jaar, over 30 jaar of misschien wel helemaal nooit. Maar ik geloof wel dat het mogelijk is. En ik geloof ook dat het begint met goede en duidelijke communicatie. Want pas als je in begrijpelijke taal iets kunt vertellen, geef je mensen de kans om je te begrijpen. En begrip kweekt verandering.
SKOT is een duurzaam kledingmerk. Hiervan mag je in beginsel een flink hogere Pulse-score verwachten (zelf mik ik op een 8+). Maar ik wil met SKOT ook vooroplopen in transparantie en communicatie. Omdat dit de duurzaamheid stuwt. Daarom ga ik de komende tijd meer vertellen.
Over wat we al wel doen ten aanzien van duurzaamheid, over wat we nog niet doen en over baanbrekende dingen die we gaan doen. Transparantie over de prijsopbouw, impactmeting en een productpaspoort voor elk overhemd. Maar ook over de moeilijke combinatie met niet-duurzame zaken, zoals een lage prijs, veel aanbod of chemische wondermiddeltjes. Want ook al wil SKOT graag duurzaam zijn, kleding draait nu eenmaal over je goed voelen en er mooi uitzien. Dat is de eerste wet van duurzame kleding.
Zo zijn we allemaal op weg. Op weg naar werk, op weg naar een betere kledingwereld en een beter rapportcijfer. Het begint met communicatie!